Boris en Wouter

Eindelijk zijn ze er! Goed aangekomen, heerlijk om ze weer te zien. Cultuurschok is al meteen groot. We stoppen voor een kop koffie en een uitgebreid ontbijt vlakbij het vliegveld als de eerste zebra wordt gespot. Ook de autotrip naar huis laat veel indrukken achter, drukte, alle soorten vervoer door elkaar op de weg, donkere mensen, droog of juist heel groet, vlak en bergen. Ze hadden het zich ondanks alle verhalen heel anders voorgesteld. 

Met name Boris had niet verwacht het zo naar zijn zin te hebben in Afrika. Pole Pole (rustig aan), en niet te veel plannen maar kijken hoe de dingen lopen spreken hem erg aan. Veel verhalen om te vertellen, lekker zwemmen, de school van Simone en niet te vergeten het off rond rijden met Michiel (ook zonder rijbewijs geen enkel probleem voor Wouter), te veel om hier even op te noemen. 

Oud en nieuw vieren we met alle bewoners van de compound bij onze Israëlische buren (Chanoeka) en kort daarna vertrekken we op safari. Onze gids Emmanuel blijkt een gouden greep: ontwikkeld, prettig gezelschap, betrouwbaar met ogen die dingen zien lang voordat wij het ook maar hadden kunnen bedenken en vooral met ongelofelijk veel kennis van Tanzania en alles wat er in leeft. 

De eerste dag rijden we naar de Serengeti, een plek op aarde waarvan ik niet geloof dat er veel mooiere bestaan. De uitgestrektheid van de vlaktes, het perfecte systeem van migratie en systeem waarin alle dieren en planten met elkaar verbonden zijn, en de complete stilte als je alleen met elkaar vier leeuwen of twee olifanten (groot en klein) met elkaar hoort communiceren, drinken en eten, we zijn allemaal diep onder de indruk. 

Na twee dagen volop genieten in serengeti rijden we door naar ngorongoro crater. Ook een bijzonder stukje landschap, maar met alle dieren die hier gewoon rondlopen veel minder avontuurlijk. Boris heeft inmiddels een boek gekocht om bij te houden wat we allemaal zien en alle mogelijke natuurfilms worden waar mogelijk gedownload en bekeken. 

We besluiten onze trip met een bezoek aan lake natron, de warmste plek van Tanzania. Na een best spannende tocht door een kloof met een snelstromende rivier, waarin Wouter zich nergens druk om maakt en gewoon als een steenbok doorloopt en Boris heel veel moeite doet om zijn schoenen en sokken droog te houden (zo kennen we ze ) zwemmen we onder de waterval. Wat een ervaring! De volgende ochtend vertrekken we voor zonsopgang naar het meer. We zien de zon opkomen en steeds  dichter komen we bij de flamingo's en het water. Voor Wouter te vroeg, Boris rijdt met de gids mee, maar Simone, Michiel en ik gaan all the way en genieten van landschap en de frisheid van de dag.

Eenmaal weer thuis relaxen we nog een paar dagen, gaan naar de kapper (alleen maar studententarievrn hier), eten met allerlei vrienden die we hier inmiddels hebben opgedaan en bezoeken nog een snakepark.

Morgen gaan ze weer Heerlijk om weer met zijn vijven te zijn, Michiel en ik vragen ons af of dit dan misschien de laatste 'vakantie' met zijn allen was? We hopen het niet. Maar het is ook leuk en goed om te zien dat ze volwassen zijn en hun vleugels uitslaan, eigen plannen hebben. We gaan ze missen!

NB vooral ons foto album bekijken, ook al is het maar een selectie van de paar honderd foto's die we genomen hebben